hudobníčka: November 2009

Co się stało z naszą klasą
Pyta Adam w Tel-Avivie,
Ciężko sprostać takim czasom,
Ciężko w ogóle żyć uczciwie -
Co się stało z naszą klasą?
Wojtek w Szwecji, w porno klubie
Pisze - dobrze mi tu płacą
Za to, co i tak wszak lubię.

Kaśka z Piotrkiem są w Kanadzie,
Bo tam mają perspektywy,
Staszek w Stanach sobie radzi,
Paweł do Paryża przywykł,
Gośka z Przemkiem ledwie przędą,
W maju będzie trzeci bachor,
Próżno skarżą się urzędom,
Że też chcieli by na zachód,

Za to Magda jest w Madrycie
I wychodzi za Hiszpana,
Maciek w grudniu stracił życie,
Gdy chodzili po mieszkaniach,
Janusz, ten, co zawiść budził,
Że go każda fala niesie,
Jest chirurgiem, leczy ludzi,
Ale brat mu się powiesił,

Marek siedzi za odmowę,
Bo nie strzelał do Michała,
A ja piszę ich historię
I to już jest klasa cała.
Jeszcze Filip, fizyk w Moskwie -
Dziś nagrody różne zbiera,
Jeździ, kiedy chce do Polski,
Był przyjęty przez premiera.

Odnalazłem klasę całą -
Na wygnaniu, w kraju, w grobie,
Ale coś się pozmieniało,
Każdy sobie żywot skrobie -
Odnalazłem całą klasę
Wyrośniętą i dojrzałą,
Rozdrapałem młodość naszą,
Lecz za bardzo nie bolało...

Już nie chłopcy, lecz mężczyźni,
Już kobiety - nie dziewczyny.
Młodość szybko się zabliźni,
Nie ma w tym niczyjej winy;
Wszyscy są odpowiedzialni,
Wszyscy mają w życiu cele,
Wszyscy w miarę są - normalni,
Ale przecież - to niewiele...

Nie wiem sam, co mi się marzy,
Jaka z gwiazd nade mną świeci,
Gdy wśród tych - nieobcych - twarzy
Szukam ciągle twarzy - dzieci,
Czemu wciąż przez ramię zerkam,
Choć nie woła nikt - kolego!
Że ktoś ze mną zagra w berka,
Lub przynajmniej w chowanego...

Własne pędy, własne liście,
Zapuszczamy - każdy sobie
I korzenie oczywiście
Na wygnaniu, w kraju, w grobie,
W dół, na boki, wzwyż ku słońcu,
Na stracenie, w prawo - w lewo...
Kto pamięta, że to w końcu
Jedno i - to samo drzewo...

Čo sa stalo s našou triedou Pýta sa Adam v Tel Avive
Ťažko sa vyrovnať s takými časmi
Ťažko sa žije poctivo -
Wojtek v Švédsku, v pornoklube
Píše - dobre mi tu platia
Za to, čo mám aj tak rád.

Kaśka s Piotrkom sú v Kanade, Staszek si radí v Štátoch
Pawel si na Paríž zvykol
Gośka s Przemkom ledva viažu koniec s koncom
v máji bude tretí hladný krk
darmo sa sťažujú úradom,
že by tiež chceli na západ

Zato Magda je v Madride
a vydáva sa za Španiela,
Maciek v decembri prišiel o život,
keď chodili po bytoch,
Janusz, ten, čo budil závisť, že ho každá vlna nesie,
je chirurgom, lieči ľudí,
ale brat sa mu obesil.

Marek sedí za odmietnutie (rozkazu),
lebo nestrieľal na Michala A ja píšem ich príbehy
A to už je celá trieda.
Ešte Filip, fyzik v Moskve-
dnes zbiera rôzne ocenenia,
chodí, kedy chce do Poľska,
prijal ho aj premiér...

Našiel som celú triedu -
na vyhnanstve, v kraji, v hrobe,
ale niečo sa zmenilo, Každý si svoj život zbiera
Našiel som celú triedu
vyrastenú a dospelú
Rozškrabal som našu mladosť,
ale nebolelo príliš...

Už nie chlapci, ale muži
Už ženy - nie dievčatá
Mladosť sa rýchlo zajazví,
nikto nie je za to vinný,
všetci sú zodpovední,
všetci majú v živote ciele,
Všetci sú viac-menej normálni,
ale to predsa neznamená veľa...

Sám neviem, čo sa mi zdá,
Aká z hviezd nado mnou svieti,
Keď pomedzi tými - necudzími - tvárami
hľadám stále tváre detí,
Prečo sa stále obzerám cez plece, aj keď nikto nevolá - kamarát!
že niekto si so mnou zahrá berka (u nás naháňačka)
alebo aspoň schovávačku...

Vlastné výhonky, vlastné listy,
zapúšťame - každý svoje
A korene - samozrejme
na vyhnanstve, v kraji, v hrobe,
dole, na boky, hore k slnku,
na stratenie, vpravo, vľavo...
kto si pamätá, že to je aj tak
jeden a ten istý strom...
(preklad je len taký "neliterárny", aby ste mali
predstavu, o co ide)

Pred pár dňami sme mali stretko zo základnej po dvanástich rokoch. Nemohla som prísť. Za posledný týždeň som často počúvala túto pesničku od J. Kaczmarskeho a rozmýšľala som, čo sa stalo s našou triedou... Prežili sme spolu kopec času a potom sme sa rozleteli na všetky strany. Našťastie, nikto do hrobu. Ale na vyhnanstvo (veľmi sa mi páči ten výraz od Jarka, pretože cudzina znie tak neosobne a v slove vyhnanstvo je skrytý príbeh - niečo nás vyhnalo von - potreba zárobku, životný partner, túžby...) , do rôznych kútov nášho kraja...
Po stretnutí som dostala od kamarátky "zoznam" ľudí, ktorí boli na stretku a ku každému z nich vetičku, ktorá obsahovala jeho životný príbeh... ako v piesni :

Katka, bola v Anglicku, ale doma je doma,
Eva, starala sa o dve deti, aby manžel mohol zarobiť na vysnívaný dom
Katka zablúdila do Írska, ale nie sama
Peťo a Zuzka sú tiež preč
Mirka, ktorá ma vždy ťahala dopredu, odišla, prišla, vyštudovala a našla zmysel života v rodine
Karol, vždy ho fascinovala uniforma, tak v nej zostal
Martin , desať rokov s priateľkou, darí sa mu, podniká
Jaro, o ktorom sme vždy pochybovali, či z neho niečo bude sa ukázal ako vynikajúci šofér
Paľo pritiahla Kórea, televízia a rádio
Števo sa dal na exotické jazyky a v armáde sa mu darí
Katka je šastná matka
aj druhý Števo sa zatúlal k armáde
Paľo a Peťo robia fasády, podnikajú
Hanka - na mužov šťastie nemá, dve deti, dvaja otcovia, snáď do tretice...
Peťo, čo stále chodil do školy 5 minút po zvonení, ostal pri futbale
Zuzka učí deti, akými sme boli aj my, v tých istých triedach, v ktorých sme sadávali
spolužiaci - teraz už mamy, otcovia, šéfovia a podriadení, samostatní, veľkí, viac makeupu, menej vlasov, vrásky pribudli, úsmevy ostali... čo sa stalo s našou triedou? Neopísala som všetkých. Bol by to veľmi dlhý článok.... Stretneme sa o tri roky...